2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1038
Okunma
KAR YANGINI
kar yangını gözlerin
ıssız tebessümle uzaklaşır
mor takayla,adı sıla
delhislerinde boğulur gece
kar düşer
beyaz sokaklarıma
ayak izlerin koşar, istasyona
doğru.
trenler uzanır
vagonlar dolusu ayrılıklar
taşır
acı ıslık yankılanır
kulaklarımda
nihavent makamında
gidişinle ayrılır gölgen
kendini arar çaresiz
kışlarım hayata
kapılarım aralanmaz
kilitlenir üstüme
dili tutmaz gecenin
dışarda kalır ayışığı
mum yakılır tenhasında
isi kalır pislenir beyaz
kaldırımında serçe kendince
kızılcık şerbeti sözler
dökülür ağzımdan
haritada kırılır yerim
ölçeği yok ayrılığın
yorgun düşer son yaprak
dalından
süzülür gelin gibi yollarıma
kaldırım taşı sökülür yerinden
sebepsiz gidişin gelir aklıma
ağzımda
küfre dönüşür her sözçük
konuşamam
anlatamam seni
kar yangını gözlerini
Cevap Yaz