EMEKLERİM
İstemezdim türlü yemek.
Yeterdi bir kuru ekmek, Suya bandırarak yemek. Ağzımda tadım olsaydı. Ne villayı ne sarayı, Koltuk sandalye masayı. Seçerdim bir barakayı, İçinde huzur olsaydı. Kapıdan girmeden içeri, Yârim karşılasa beni. Yanında cennet gülleri. Yüzü hep güler olsaydı. Ne tadı kaldı ne tuzu. Değişmedi kötü huyu. Arayıp sormazdım onu. Emeklerim olmasaydı. |