ŞIVGIN

Ben kadınım ben ana sarar sever sezerim
Sorumluluk ne demek ben çok iyi bilirim
Gücüme aklın ermez zorlukları ezerim
Yok yoksulluk içinden mutluluğu bulurum.

Bir ayağım beşikte kucağımda bebeğim
Geceyi gündüz eder hiç bırakmam bir eğim
Bensiz sen hiç olursun doğru değil mi beyim
Derin deryaya dalar hazineler alırım

Çoluk çocuk büyütmek aş iş yemekle olmaz
İlgi alâka lazım yoksa gönüller dolmaz
Ana var ise şayet çocuğun benzi solmaz
Ateşlerin içinde gül olup da kalırım.

Evim damım derim de ederim yoğu tamam
Kuru soğan yesem de acı yavan aş demem
Bir lokmacık ekmeği oturup yalnız yemem
Yüz bin kere kırılsam şıvgın verir gelirim.

Nankör olur görmezsen benim bunca çabamı
Değer verip sermezsen baş köşeye habamı
Toplar giderim durmam tas tarakla abamı
Seni yaban ellerde bırakıp da ölürüm.

Haba: Çözgüsü kıl, atkısı yün ipliğinden dokunan kilim.

KARDELEN(Ayrıkotu)
15.11.2021
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
ŞİLE/İSTANBUL