İbret Almaz
İbret Almaz
Bilir insan bura fani Yaşar sanki dünya baki Gelir çatar ölüm ani Gidenlerden ibret almaz Kafa tutar o rabbine Düşer şeytanın eline Bilmez sonra hayat nice Yaşamlardan ibret akmaz Hayat sanki birer mevsim Yaprak döker ağaç evim Kar yağar kaplanır meşin Dökülenden ibret almaz Günler aylar yıllar biter Çalışmalar sonlar biter Beklenmedik anlar biter Geçenlerden ibret almaz Bu yol çıkmaz sokak girme Alamazsın geri ivme Gel dost ilini terk etme Bitenlerden ibret almaz |