KAFAYI DEMLEDİM
Âlemde canım sıkkın başım alıp giderken
Bulunca bir tenhayı benim oldu dünyalar Sırt yüküm efkar çıkkın derdim salıp güderken Hatıralar dizildi sıra sıra gün aylar Doğa yeşil koşanmış ben ise rengi gri Meğer mevsim baharmış benim zamanım geri Baktım şöyle etrafa kafa demleme yeri İnsan umutla yaşar geri kalmaz yayalar Yanımda çaydanlığım bir pişirim yemekten İnsanın uğraşıyla ter damlayıp emekten Issız dünya güzelmiş geri durmam demekten Doğa içim ferahlar kara kalbim boyalar Etrafta çalı çırpı toplayıp yakıverdim Fazla duran üstümü budağa takıverdim Derin nefes alarak hayata akıverdim Denilmesin bu dünya bizi boşa oyalar Çaydanlığa su bulup ateşi hazır iken Doğa uçsuz bucaksız gönüle nazır iken Ateşte yanan yemek pişmekte cazır iken Doğayla bütünleştim gerçek oldu rüyalar M.Sıddık SOLMAZ |
Yüreğine emeğine sağlık
____________________________________Selamlar saygılar