BEZM-İ ELEST
BEZM-İ ELEST
Yetimlerin gözyaşı garibin bakışıyım Zehir kıskacı dolu akreplerin gülüyüm Acının kör düğümü elemin nakışıyım Kabına sığmaz nehrin taşkın akan seliyim Meçhule giden yolda yollarımı kaybettim Zehir zemberek elde dillerimi kaybettim Hâl bilmezin elinde hâllerimi kaybettim Karanlık izbelerin çıkmazdaki yoluyum Bezm-i elest’ten geldim yandı içim köz oldum Zübde- i âlem idim özümü gözde buldum Bir hicaz makamında ney çalıp hüznü bildim Kanatları kırılmış bir serçenin dalıyım Neyleyim bu âlemi hayâl düş gibi geçti Dide-i ekvan idim felek çalıp da kaçtı Nafile dolanmışım ömür elimden uçtu Ricalü’1-gayb ehlinin çözülmeyen diliyim İnsan-ı kâmil olup gönül ehli olanlar Yaradan’ın nurunu didelerde bilenler Sabırla meşakkatle çırpınıp da bulanlar Ben de onlardan biri Yaradan’ın kuluyum. Bezm-i elest: Sohbet meclisi Zübde-i alem: kâinatın özü ricalü’1-gayb:Hak dostları Dide-i ekvan: varlığın gözü KARDELEN(Ayrıkotu) 31.10.2021 Tülay Sarıcabağlı Şimşek Dinar/Afyonkarahisar |