DÜŞLERİMDE BEN;Şiirin hikayesini görmek için tıklayın SEVGİLİ DOSRTLARIM SİZİNLE BİRAZDA OLSA HAYTIMIN HİKAYESİNİ PAYLAŞIP SONRADA AYRILMAK İSTEDİM...HEPİNİZİ ÇOOOK SEVİYORUM...BELKİ İLERLEYEN ZAMAN İÇERİSİNDE SİZLERE TEKRAR KATILIRIM.FAKAT ŞİMDİLİK AYRILMAYA KARAR VERDİM...SİZ ÇOK DEĞERLİ DOSTLARIM HEPİNİZE BAŞARILAR DİLİYORUM HOŞÇAKALIN...TÜLAY MERİÇ...
Benliğimi bulduğum zaman ben;
Henüz hayatımın baharındayken, Ne olduğumu anlamadan dinlemeden Evlendirilmiştim çocuk yaştayken Ağlayarak çıkmıştım baba evinden.. Hiç birşey anlamamıştım bu evlilikten Daha doymamıştım kar beyaz gelinliğimden Kabuslara son verip, ayrılmıştım eşimden... Şimdi madalyonun arka yüzüde varmış, Bu dünya meğer öylesine darmış Düşlerim pembeleşmeden sararmış, Bedenimi,beynimi ise türlü dertler sarmış... İçimde alevlenen közler dura dursun, Felek alabildiğine vurdukça vursun! Tülay,istediği kadar hayaller kursun, Ağzı açıldıkça da susturan sustursun... Dedikodu,fitne yıprattı bedenimi, "DÜŞLER CAFESİ"bulup attım kendimi Çalışan bir kadın olup aştım beynimi, Bulmuştum şimdi kaybettiğim benliğimi, Değiştirmiştim sanki kötü giden kaderimi... Hayatı hep zik-zak gidiyor, Bir türlü düzgün bir raya oturmuyor, Felek evlenmesine imkan vermiyor, Dertler zincirlenmiş sırayla geliyor... Dünürlerim başlı başına çile, Al bunu vur ötekine, Şeytan diyorki at hepsine bir tekme, Silkelenip çık kabustan gel kendine... Soruyorum dostlarım ne yapsın bu garip kuş, Tarumar bağrında ötmüş baykuş, Gönlüm divane beynim sarhoş, Karşıma çıkanlar ise,besbeter berdoş... Şimdi çaresizlikler içindeyim, Kime,niçin ne söyleyim, Ben hep kararsız biriyim, Alıp başımı nerelere gideyim... İşte dostlarım tülay’ın hayatı, Kilitlenmiş açılmıyor birtürlü bahtı, Bende isterim düzenli evlilik tahtı, Dua edin bu çilekeşe açılsın şansı... 30 yıllık bir ömrün içindeyim, 30’u şimdi üçe böleyim, İlk 10’u çok güzel,çünkü talebeyim, İkinci 10’u çok kötü çünkü kabusla evliyım, Ücüncü 10’u ise,anlının akıyla dul kalmış; Dürüst çalışan biriyim... Bilirmisiniz siz yetim kalmanın acısını, Karanlık gecelerin şefkatsiz sancısını, Özledim yıllarca mis kokan ana kucağını, Küllenmiş içeride anamın sevgisi,açın bakın bağrımı... Ben ben olalı neler, neler yaşadım, Dışım belli etmedi ama,içimden yaşlandım, Her yüze güleni doğru bir dost sandım, Heyhat ! ne çare güzel hayata aldandım... Benim hayattan sadece bir beklentim var, Eğer yağmazsa başıma yaz günü kar, İşte ozaman dünya olur bana dar, Küserim,konuşmam"hayata"işte bu kadar!.. Bir sıcak yuvada ocağım tütsün! Elimden şefkatle yavrularım tutsun, Dostlarım başucum da bulunsun; Mutlu evimi CENAB-I HAK korusun... Aman dostlarım bir çift sözüm kaldı, Hayat benden çok şeyler aldı, Mezarım şimdiden belli olsaydı; Gözyaşlarım mezar taşımı oyardı... Hayattan fazla birşey mi bekliyorum, Bir eş, bir evlat istiyorum, Mutluluğu bir bana değil,dostlarıma da diliyorum, Başınızı ağrıttıysam işte gidiyorum.................. "TÜLAY MERİÇ’İN GÜNLÜĞÜNDEN" |