Şefaati uzmânın* kabul gördüğü günler!
Gölgesi üstümüze düştü yakın geliyor.
Kıymetini bilelim! Bakın geçti ya dünler
Dünya elek misali çeri çöpü eliyor.

Şaban’ı şerif on üç on dört on beş geceler
Geceleri secdede mümin dua heceler
Affı bulur kurtulur bu günlerde niceler
Boş geçerse hicranım yüreğimi deliyor.

Üç gece çok ağladı gözyaşı surlar yıktı
Razı olana kadar! Şefaat izni çıktı
Sadece şirk koşanlar onun canını sıktı
Gönlü onlara bile hidayeti diliyor.

Bu aylarda kendini düzeltmeyen zavallı
Yetimi ve öksüzü gözetmeyen zavallı
Tatlı diliyle güzel söz etmeyen zavallı
Annesini kaybeden kuzu gibi meleyor.

Kıymetli çabuk geçer kıymetini bilelim
Pas tutmuş kalplerimiz istiğfarla silelim
Şeytan ve nefsimizi dilim-dilim dilelim
Hayra giderken yolu şer tarafa çeliyor.

İsteyen her bir mümin affa mazhar olacak
Cehennemlikler fevç fevç Cennetlere dolacak
Nasipsizler o ara saçlarını yolacak
Ama geçti nafile herkes bunu biliyor.

Kazanmanın ilk şartı dilemektir elbette
Gayret ve ihlâs ile bilenmektir elbette
Rabbinin rızasını sadakatle celp ette
Layık olanlar gör bak Firdevslerde gülüyor.

Ya Rab biz acizlere karşılıksız veriver
Önümüze rahmet ve merhameti seriver
Çocuk iken masumca, halimizi geri ver
İnanırız böylesi, huzur ile ölüyor…



…Salih Yıldız…13.08.2008


* Uzmâ (Büyük, en büyük)

.7+7.