Can sıkılınca senle oynaşırdık
Akrabalara gider kaynaşırdık
Bulgur aşını yiyip paylaşırdık
Hani sormadan koyup gittin Baba

Anam baban gurbet ele gitti der
Muhannetlik nemiz varsa yuttu der
Garibi uzak diyara attı der
Bir gün görmeden koyup gittin Baba

Bekledim bayramda olsun gelesin
Arkanda ağlar oğlun var bilesin
Yeni elbisemi güzel alasın
Harçlık vermeden koyup gittin Baba

El kapılarında usta çıraktı
Yarı tok yarı aç varlıktan ıraktı
Hayallerini yarıda bıraktı
Düzen kurmadan koyup gittin Baba

İşsiz boş durmaktan elden utandı
Hasta yatağında canlar atandı
Sefil hayata güçlükle tutundu
Bizle durmadan koyup gittin Baba
***
-Şiir’in hikayesi:
Benim 4 aylık bebeklikten 6, yaşına kadar yanında büyüdüğüm,
Anemin babası ‘Dedem’ Hacı Ahmet Başatuğrul’ dur.
Kendisi Boranşit hastalığından 1967 de vefat etti.
25.10.2021
Aydın Suyak