Şiir, kelimeleri seçip cümleler kurmak değildir, içteki duygunun taşarak tüyleri diken diken edebilmesidir. O.Ş

Azalmaz artar bu gönül yarası,
Aman boş ver, kalpte durutma beni.
Elbet gelecek gülmenin sırası,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.


Düşlerim başıboş deli divane,
Merkattan farksızdır sensiz bu hane.
Hep yokuşa sürdün, buldun bahane,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.

Gelir mi diyerek bakma yollara,
Yazık ettin geçen bunca yıllara.
Sanki döndüm yaprak döken dallara,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.

Ah, yüreğim bin bir yerinden yare,
Dolanıyorum avare avare ...
Yanan yüreğime olmadın çare,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.

Ne bir selam ver, ne de rüyama gir,
Ne varsa bırakma yırt at, yak bir bir …
Sayende zindan hayat her gün zehir,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.

Aman Allah’ım ben ne oluyorum?
Cefa çeksem de yine seviyorum.
Kalender bir aşığım biliyorum,
Unut gitsin beni, gönlünde tutma.

Orhan ŞENTÜRK