KIRKYAMA BOHÇASI
Kırkyama bohçasına parça oldu kaderim
Yüze bakıp güleni candır canandır sandım Bitip de tükenmiyor neden benim kederim Maskeli yüreklerin edâlarına kandım. Eski çaput misali dilim dilim kestiler Kol kanadımdan tutup kuru dala astılar Uğunsam da nafile çiğneyip de bastılar Sönmez ateşte kalıp kor olup özde yandım Olaydım kırkyamanın bohçasında gonca gül Yâr gelip de yanıma dökeydi hep bana dil Saraydım saçlarına ibrişimden gümüş tel Ondurmaz ki kaderim feleği zalim andım Her parçam bir yöreden dile gelir dillenir Neler neler yaşamış benim ile hâllenir Sevdiğimin gönlüne nâme olup yollanır Yollara yolcu olup çıkmaz yollardan döndüm Sevmek ruhuma ilaç fermanım büyük yerden Çekeriz yazılanı gönül vazgeçmez serden Kırkyama olmuş yürek asla vazgeçmez yârdan Çelik olan gönlüme felek su verdi söndüm KARDELEN(Ayrıkotu) 16.10.2021 Tülay Sarıcabağlı Şimşek Dinar/Afyonkarahisar |