Geleceğe Mektup...Kaç intiharın mağlubu bu beden Her defasında eğreti dikildim hayata Kaç dikiş var eski aşkımdan, Sökmeye çalıştıkça kanayan yaralarım Yaralarım… Merhem sen misin? Çığlığımın yankısını yazıtlarında duydum İntihar mağlubu gözlerim mavinin derinliğinde Dalıp da çıkamasam batsam… Batsam… Nefes sen misin? Ne çok severdim o türküyü bilir misin? “Ankara’nın tren yolu, gahi eğri gahi doğru” Desinler, ne derlerse desinler Bir kez daha yansam... Yansam… Ateş sen misin? Bilsen, ah… Bir bilsen Aşkı tren yolunda vurdum Onsekiz’in de goncayken Celladıma vuruldum soldum Sol’dum… Neden bitmedi bu şiir buldum O garda bekleyen, ben Celladın olacağımı bilsen Gelir miydin sen beklesem... Beklesem… Gelen sen misin? Sibel ORUÇ Uykuya hasret gözlerim dalarsa gözlerinin derinine ...ve düşerse başım omuzlarına usulca perdeyi kapa Yum sende gözlerini geçmişe Geçmişten bize, bir usul kalsın birde melekler… Alkış sesleriyle açılsın son perde |