ÇEKİLMEZ ÇİLE ( 827.)
Senin ile gitti o neşeli çağ
Hazan vurdu soldu gönlümde ki bağ Kalmadı sırtımı yaslayacak dağ Ağaçta kurumuş bir dal gibiyim Demedim bu nasıl çiledir diye Yeter dedim veda ettim benliğe Hasretin alev oldu yanar bu tende Bu can bu bedende çürür sevdiğim Sen yaktın yürekte aşk çırasını Verdin bana sevdanın en karasını Açıldı kalbimde gönül yarası Sensiz bu can nasıl yaşar sevdiğim Sensizlik yaralar açtı yüreğe Doğuştan marazlı bir lal gibiyim Çekmeden bilinmez bunun acısı Cehennemde yanan bir kul gibiyim Canımı sunmuştum sana gül diye Dönüp te bakmadın bu nedir diye Belki öldüğümde seversin diye Ecelimden evvel ölesim gelir Fatma Ayten Özgün |