YORGUN YILLARIM
Gülmeyen kaderle baş başa kaldım
Çileli ömrümün sonuna geldim Elemle kederle hep yoldaş oldum Bırakın gideyim DARGIN yıllarım Kime söyleyeyim derdimi kime Gelmesin gerek yok deyin hekime Hep hasretlik düştü benim payıma Bırakın gideyim SÜRGÜN yıllarım Tutunduğum dallar elimde kaldı Gurbet çok şeyimi elimden aldı Parelerim dört bir yana dağıldı Bırakın gideyim KIRGIN yıllarım Güler’mi hiç yüreğinde dert olan Nasıl güler gözlerine yaş dolan Viran oldu ömrüm perişan talan Bırakın gideyim VURGUN yıllarım Mehmet Dağal bitmiyor’ki yollarım Kutlubey’im Erişmiyor kollarım Sustu konuşmuyor mahzun dillerim Bırakın gideyim YORGUN yıllarım Mehmet Dağal / Pamukkale / Denizli[ |
Saygı ve selamlar