Bu şiirde kendimi ölmüş gibi mezarda yatıyormuşum gibi hissederek bu dünyadaki yaşadıklarımı yaşananları yaşanacakları anlatmak istedim
KABİRDEN YALAN DÜNYAYA AÇIK MEKTUP

Bu yeşeren yaprağım sonbaharda solunca
Veda ettim dünyaya günüm vaktim dolunca
Eşim dostum sülalem namazımı kılınca
Bir ömür geldi geçti yandı gönül çırası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Boşa gönül vermişim geçmişime dünüme
Çokları gelmemişti cenazeme ölüme
Gelenlerde çarçabuk defnettiler köyüme
Ölünce de geçmedi bu bahtımın karası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Dünyanın düzenine çatar iken orada
Hiç gözüm olmamıştı malda mülkte parada
Ölenler çok çaresiz hepsi pişman burada
Nasıl geçti bilmedim doğum ölüm arası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

O dünyayı yakarken şerefsiz düzenbazlar
Tadı ile geçmezdi baharlar güzler yazlar
Olur olmaz öterken ördeklerle o kazlar
Kan gölüne dönerdi o zamanlar orası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Tahsilim yoktu amma makamım çok büyüktü
Benim garip boynumu cahil makamlar büktü
Senelerce yoluma hepsi dert çile döktü
Kabuk bile tutmadı o gönlümün yarası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Kibirli kullar ile hırlaşıp dövüşürdüm
Kin güderdim onlara her zaman sürtüşürdüm
Çok soğuktu insanlar üzülürdüm üşürdüm
Susturamazdı beni hiç kimsenin parası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Herkese gösterirken saygımı hürmetimi
Hiç kimse bilemedi değerim kıymetimi
Makamımı ünümü namımı şöhretimi
Her gün farklı tartardı onun bunun darası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

Ozan Çolaklı derki her zaman engin olun
O rüya aleminde yaşayan bütün kulun
Kara topraktır sonu hiç kaçarı yok bunun
Sizlerede gelecek bir gün ölüm sırası
Şimdi kabristandayım azap dolu burası

OZAN ÇOLAKLI
Mehmet Küçükosmanoğlu
20.09.2021