Yıldızlarını söndürmez, gönül gezenler,
Bir güzel sinsi sinsi içi-dışı kanatsa da,
Kan revan, yüreğinin ucu ısınır içinde,
Tepeden tırnağa o ruhun, sınansa da!

Masum gözlerinde süzülürken uykun,
Gönülde dertlerle başlar hasretin ucu,
Kimsesiz gecelerde aşkının ayak sesi,
Seyret manzarayı, yok aşkın son ucu!..

Bir resmi var, oda senin taze gönlünde,
Dilersin kavuşsam, tek ocağım yansın,
Kim ister ki gönüllerde o derin yarayı,
İstersin etrafta, on iki çocuk dolansın!..

Akıl yerinden oynadı mı, sende değil,
Mecnun’da Leyla’ya gönlü doymadı,
Neydi, neydi yıllar, her bir yanı tatlı,
Kapat pencereni, rüyana aşk uymadı!..

Tevazuyla ruha huzurunu bahşetmedi,
Cezalandırmaları var, içi dolu, fenalık,
Sınavdan geçirir aşk, en katı halleriyle,
Bir defacık olsun, göremezsin insanlık!..

Madem sevgiye açtım temiz yüreğimi,
Niye canımı yok sayarsın, anlat sana,
Ey aşk! Vuracaksan mertçe vur, hadi,
Yaralara razıyken, bari kanatmasana!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)