ÇOCUKLARIMIZ*
Varsın bir çivi bile çakamasın çocuğun
Ama gittiği okul, sınıfı iyi olsun Dünyasına çocukça bakamasın çocuğun Ama bütün derslerin notu pekiyi olsun Varsın misafirlere bir hoş geldin demesin Varsın arkadaşıyla iki laf edemesin Oyun oynayanların yanına gidemesin Yeter ki tek başına okula gidip gelsin Arkadaşça bindiği otobüsten indirin(!) Aklının ermediği vaatle sevindirin(!) Başarıyı parayla ölçüp ödüllendirin(!) Yeter ki istediğin yüksek okulu alsın Eğer canı oynamak isterse azarlayın Her bir başarısını övünçle pazarlayın Gününü yaşatmadan yarına hazırlayın Yeter ki kariyeri en yüksekleri bulsun Şimdi bakıp seyredin, sizden olma tomurcuk Etli butlu bir robot, gözleri boncuk boncuk Çocukluğunu asla yaşamamış bir çocuk Varsın sevgi bilmesin, bir tek bencillik bilsin Bilmek gerek çocuğun elleri neye yatkın Gönlü neyi arzular, ruhu ne yöne taşkın Dili neye uyumlu, nelerden canı bıkkın Düşerse kendi kalksın, yaşam içinde kalsın. Çocuğunu bir robot gibi yaşatma, asla Onu robotla değil, çocuklarla kıyasla Çocuk sevgiyle büyür, gelişemez ki hırsla Bırakın insan kalsın, insan gibi yücelsin 11.09.2021/Samsun *Psikolog Üstün DÖKMEN ’in bir yazısından İbrahim COŞAR |