Ateş çukuru
Geceler yorgun gün doğmak bilmez
Dört mevsim yerini kışa bırakmış Yaprakları dökülmüş şehrin kaldırımlarında İçime işleyen soğuğa inat sıcak bir parça Hâlâ benliğimi yakar durur Yollar var meçhul yollar var bir biri içine geçmiş Yorgun bedeni taşıyan ayaklar yorgun Sitemlerin intizarin diline düşmüş gönlüm Buralar şimdilerde böyle Ben bana yabancı kimliksiz şehirde bir garip Sen bilme istersen bu hallerimi Bilsen anlamazsın yaptıklarının eseri Varlıkla yokluk arasında ıncecik bir çizgide Bıraktın beni Bir adım atsam ateş çukuru Atmasam buz kesmiş bir cehennem |