ben mi
mükemmel olanı yazmak gibi
bir kaygım olmadan
güzel olanı yazmaya çabalıyorum
çünkü dün gece
tanrıyla konuştuğumda
yanıldığımı söylemişti
oysa
o
bütün yanılgılarımın başlangıcıydı
yaşadığım bütün günahların
mimarıydı
tanrı
kendimi tanıdığım
hiç bir sofrada
benimle
tanışmıyordu
ben de
böyle böyle vazgeçtim
aşık olmaktan
insana ait
ve
sevmeye dair olmaktan
yaşlanıyordum
ve
yazmak
ağır geliyordu
kelimeleri bütünlemek
bi anlam vermek
aslında
şiirin güncesinde
benim de yaralarım vardı
acıyanım
kanamıyordu ama
içinde
kan
akıyordu

sora fark ettim
yiğit değildim ama
avuçlarımda
yangın yeri türküler
yürüsem
bir şiir yazacağım
tanrı beni öldürmemeye ant içmiş
eğer bir sabaha daha uyaırsam
onunla konuşacağım

çünkü
ben
biriktirdiğim
bütün acılarla
sizi seviyorum

kimsenin tanımadığı bir ceset olabilirim
Herkesin tanıdığı bir hayalet olacağım
...