Bir tanıdık ses
Bazen
bir tanıdık ses dahi Hayata renk katmaya yetiyor Bazende Ansızın çöken sessizlik İçimi bunaltıyor Bu yüzden Zamanla yolculuğa çıkınca hep eksik dönüyorum Duygularım yaşlanıyor Bir köşeye oturmuş Sevgim ağlıyor Tutana aşk olsun Gençliğin acısı büyüyor Gözyaşlarım çoğalıyor Öyleki sel gibi Bütün umutlarımı boğuyor Sevgimi dile getirme çabam yadırganıyor Şiirlerim hep birbirine benziyor diye Bana kızıyorlar Oysa bilmiyorlar Sevginin dili aynı Hepsi sana olan sevgimi o dille anlatıyor Onlar ne söylesem anlamıyor |