İlk Önce Kendin İçin YaşaKüpüne zarardı, kavurduğu da Kendi kendine bir yalnız adamdı Kızdığı kendi, taş savurduğu da Ağzından ne çıksa boş bir kelamdı Kendini gizlemek temel erekti Zarar görmemekse her an gerekti Göğsünde daralan lakin yürekti Korkuyu yenmekse harben meramdı Seçtiği kaderdi süren yalnızlık Hiç gitmiyordu ki ruhta tatsızlık Bir ömrü tüketti, tende cansızlık Riyakar yaşamak ne şer evhamdı Tanımak gerekti kimdi kendisi Bilmeliydi kimdi Rab, efendisi Neye dokunduysa, ne özentisi Sonu hüsran, onu boğan idamdı Bir güleni görsen bakıp kıskanma Rol yapıyordur bak, kesin inanma Kendi haline yan, ona acınma Boynunu bük Hakka, kalkta kıyamda Saffet Kuramaz |