Doğum-Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Uzat elini dokun!
Bu çocuk senin Beni de çocuğun gibi sev Ki ben büyümedim Uzat hadi elini dokun! Bu çocuk senin Beni de sar o kundağa Ki ben gidemeyim Uzat elini dokun! Bu çocuk bizim Beni de çağır yanına Ki ben ölmeyim…
Her papatya mevsimi geleni sen sandım
sarıldım mavi güne veda ettim kendimle tokuşturduğum mavisiz kadehe. İnsanca seviştim maviyle,kendimi sevdim, mavi senle… Gebe kaldım dün yine Sen sandığım şiirle Ey! Beni gebe bırakan şair Doğmadı kelimelerim Sancılardayım… En meşru çocuğun anasıyım Ki değmemişken günaha tenim Ben her dilde lanetlenirim D/ipsiz kuyularda bedenim… Tuva da mahremim ...Ve ben her dinde Şiire Meryemim Genişleyen kapılar ardında Kan revan içinde sevabım Hadi beni yuhlayın Yuhlayın… Sevdamı doğurmaktayım Kucaklayın deSibel |
Bu çocuk bizim
Beni de çağır yanına
Ki ben ölmeyim…
Evet şairler sunduklarıyla ölümseşirler.
Çok güzel ve anlamlıydı dizeler.
Tebrik eder, selamlar, saygılar sunarım.