Bir güzelin bahçesinde gezer iken
Ben bir şirin güzel gördüm sabah erken
Dedim tatlı,şirin, güzel sen nereli
Dedi;Tatlı,Şirin,Güzel Cemele’li

Dedim adın nedir,sana ne diyeyim
Gelene gidene seni hep öveyim
Allah’ın ikinci bir arslanı dersin
Gelene gidene böyle de översin

Senin için ya başka ben ne diyeyim
Seni nasıl seni nasıl methedeyim
Pirimizin yan komşusu değil miyim
Dedi Ali ile sırdaş değil miyim?

Sevenler hep alttan alır hep kazanır
Çünkü sevgi anlatılmaz da yaşanır
Yüce Hakk’ın sevgilisi elbet sensin
Sen kendini Yüce Hakk’a sevdirensin

Sen aşkın şehin şahısın muhib bid din
Aşkı seni sarmış bir kez, yüce dinin
Sen islâmın hem en keskin kılıcısın,
En kahraman askeri hem ey seyfettin

Senin adını koymuşlar, Abdulcebbar
Senden övgüyle söz eder, ol Peygamber
Komutanısın en seçkin, en muteber
Hünerinle, askerinle, hep beraber.

Allah ile sohbet eder, kimse bilmez
Ondan başka gözüm yaşın; kimse silmez.
O’nu bir kez gören cânlar, ne yanarlar
Soğuklarda kalıp ey cân, ne donarlar.

O’nu tanıyanlar bilir, ulu PİRdir
Yüce Hakk’tan bize akan bir nehirdir.
Ol mevlâ’nın sana verdiği bu ismin
En çok sana yakışırdı Hami-id din

Kul Ahmed’in her dem her dem seni söyler
Her imkânda her mekânda seni över
Senin adın anlatmakla bitirilmez
Kelimeler yazmakla hiç sana yetmez