Isıt Beni GülüşünleHerşey süküt etti tuvalleşmiş portrelerde yeryüzünün gözlerine şebnem döker gibi açıyorum ruhumu saran sevdaya çıkışı yok meydan muharabelerinin kanlı şavaşlarını perçinliyorum açılsa da yaralar aşkını,esir tutuyorum özgürlüğün destanları demleniyor geçmiş zamanlı sevmelerin dualar besliyorum seni yaşadıkça seni yazdıkça eften püften lafları dizginliyorum adımlarım aşarken sevdanla yürüyen yolları güneş taşıyan şafaklar açmıyor kollarını tek dayanağım sensin yaşadığım bu kentte buz tutmuş yüregimi ısıt gülüşünle |