MEVSİM MEVSİM ANADOLU
İsterim ki insanlar mevsimler gibi olsun
Yaz iseler yaksınlar, razıyım ateşine Kış ise üşütsünler, kar buz olup da dolsun Karda yansıyan nurun kurbanım güneşine İsterim ki insanlar mevsimler gibi olsun Baharı bekleyene baharı müjdelesin Tüm yürekler net açık, isimler gibi olsun Analar bebeleri umut ile belesin İsterim ki insanlar riyakâr durmasınlar Bakar kör olmasalar görseler felaketi Yüze karşı gülüp de arkadan vurmasınlar Görünsün gerçek yüzü, anlaşılsın niyeti Anadoluluyuz biz, geçmişimiz tertemiz Mertçe ölüm isterim, namertçe ölünmesin Aynı topraktan olduk, aynı vatandayız biz Tek vücut yaşayanlar kalleşçe bölünmesin Ey kardeş sanmayasın derdine duyarsızım İnim inim inlerken insanın törelerden Karşı çıktık ağaya, sanma ki kararsızım İsterim kahkahalar yükselsin yörelerden Dağlıca ’da ne oldu, neden kurudu yaprak Kardelen çiçeğine birdenbire kan düştü Harran’da ne oldu ki buğday sarısı toprak İhanet kurşunuyla kırmızıya dönüştü Coşari der, insanlar mevsimler gibi olsun Yaz yazlığını yapsın, kaynasın tencereler. Kış ise kışlığını, içimiz karla dolsun. Bize beyazı sunsun buğulu pencereler 17.06.2021/Samsun İbrahim COŞAR |