Öyle Bir An Ki
Bir an gelir
Öyle bir an ki; Anlatamam Ama mutlaka Bir yolunu bulup Anlatmalıyım. Mutluluk gibi bir şey Umut gibi... Üzerimden dağılan kara bulutlar Ve bir sürü ak bulut... Çevremde, Koşuşturan çocuklar Ve onların gölgeleri... Üf!..Anlatamıyorum işte Unutmuş olmalıyım Hatırlamaya çalışıyorum Hatırlayamıyorum. Bir an gelir Öyle bir an ki; Yaşayamam Ama mutlaka Bir yolunu bulup Yaşamalıyım. Boşluk gibi bir şey Kör kuyu gibi... Üzerime bir şeyler geliyor gibi Ben de onların üzerine gidiyorum Ruhumu saran korku bile O bile engel olamıyor Gidiyorum üstüne üstüne Bu sırada, Sanki bir gölge beni izliyor Hissettikçe korkuyorum Korktukça... Üf!..İşte anlatamıyorum. Yaşamadım ki nasıl anlatayım. |
Provalardasınız yani:)) Hoş bir şiir.Tebrikler.