Hevsel
Hevsel bahçesinde bir yaprak olsam
Yeşilin o bilinmez tonu gömleğimde Ah zalım yar esmer bakışlı keklik Ben ıslansam diclede sen kurutsan. Bilirim kale kapısında bekler iki atlı fayton Esmer yürekli erkeklere yoldaş olur karanlığında. Ah çok kadınlar özlenir saklanır göz yaşları gölgelerinden Ben küçelerde düşe kalka büyümüşüm Çekip gitmişim otoglarına kara çadırın Çok özlemiş çok sevmişim . Kendimce bende ölmüşüm sevdalarımla Köhne toprak damlı evlerde güvercin beslemişim. Sonra ölümler gelmiş katmer katmer Dag yamaçlarına bırakmışım hüzünlerimi Hevselde bir toz bulut bir kayboluş Ah ne olurdu senin yanında ölsem. |