Bugün yine kabul etmedi,başımı yastık
Hesabı çıkarıp duvara astık
Ateş basmış gibiydi,kızardı yanaklarım
Sabaha kadar uğuldadı,çınlayan kulaklarım
Nice zaman,dönüp durdum yatakta
Kendimi, gömülmüş gibi bir batakta
Dikilmişti gözlerim tavana,sanki bir radar
O gece uyuyamadım,sabaha kadar
Öldüm de sanki,dağıtılmıştı helvam
Kimini malıyla,kimini sevdiğiyle,denermiş Mevlam
Damarımda akarken,pıhtılanmıştı kan
Mevlam beni,sevdiklerimle ediyordu imtihan
Sağlıklı doğdu dediler,hasta buldum yavrumu
Acımı,içime gömdüm,göstermedim tavrımı
Çok uğraştım,çözemedim düğümü
On altı yıl sonra,kaybettim küçüğümü
Konu komşu etraftan,garip garip bakarken
İlk imtihan sanıyordum,cenazeyi yıkarken
Amansız bir hastalıkla,yıllarca boğuştu eşim
Meğer sıradaymış,annem ile kardeşim
Seyrederken,dalmış gibiydim filime
Çok nasipli diyordum büyük gülüme
İşini buldu,evlendi,sandım ki bir şey oldu
Yazamıyorum artık,gözlerim iyice doldu
Bir işe başlayanlar,ev ya da araba aldı
Kaybettim güvenimi,kaygılarım çoğaldı
Mevlam,iki evlat vermişti,rahmetinden
Şükrediyordum,biri noksan olsa da bedeninden
Onlar;benim etimdi,kanımdı, ciğerimdi
İkisi de vazgeçilmez,kıymetli değerimdi
Sevenlerim,bilmeseler de kıymetimi
Onlar için harcadım,koca bir servetimi
Gada ve bela,herkesten uzak gitsin
Rabbim,onların canlarını sağ etsin
Belki bir gün;yaralı kalbim,sevinçlerle dolacak
İnanıyorum ki yarınlar,bugünden daha iyi olacak
Bağır,yırtıl,dövün,istersen sabaha kadar yan
Ömür;kağıt ve kalemmiş,hayatsa bir İMTİHAN!...

Abdurrahman KAHRAMAN