DÜNYANIN ÇİVİSİ
DÜNYANIN ÇİVİSİ
Çivisi çıkmış da çakamıyorum Ağlayan gözlere bakamıyorum Geceye bir kibrit yakamıyorum Kendimden utandım insanım diye Ellerin adına hep ben utandım Görevim zannedip sanki atandım Umarsız sanılıp hep ben yatandım Kendimden utandım insanım diye Hiç birşey yapmamak hanceri soktu Bebeler aç iken bizler hep toktu Belkide elimden gelende yoktu Kendimden utandım insanım diye Gül gibi yaşamak eşit değildi Güçsüzler güçlüye mecbur eğildi Bu nasıl insanlık nasıl meyildi Kendimden utandım insanım diye Mehmet Gürgön 26/05/2021 |
Kaleminize sağlık.