MEVLAYA SIĞINDIM!
Hasret kaldım,bacı kardaş sılaya.
Sabır ettim,başa gelen belâya. El açıp yalvardım,her gün Mevlâ’ya. Namerdin elinden,acıyla doldum. Şeyda bülbül gibi,kaldım çöllerde, Ağlayıp,inledim,gurbetellerde, Şakıyıp da durdum,türlü dillerde. Levhi mahfuz,yazmış,nasibim aldım. Dertlerim tükenmez,gayetten yoğun. Yücesinde kar var,dumanlı dağın. Eteği çiçekli,sümbüllü bağın. Gülü iken dalımda,sararıp soldum. Zalim felek bilmez,benim halimden. Düşürmem sılayı,bir gün dilimden. Ah çekerim,başka gelmez elimden. Anam,Babam nerede,ben nerde kaldım. Garip Erol boşa,yaşamış boşa, Nankörlük yok, isyan edemem haaşa, Başım rukudayken, eller semada, Gözden yaşlar döktüm, huzuru buldum. |