Deniz kabuğu...
Şehrin bitmek bilmeyen gürültüsünü,
Sökülen kaldırım taşlarını, Asfalt olmayan yolları, Üstüne bunaltıcı trafiği... Hepsini görmezden gel.. Hiçbirşeyin, keyfini bozmasına izin verme... Gülmeyi yeniden dene... Kıştan kalma ne varsa üzerine sinmiş... Sirkelen... Kendine gel.. Şöyle... Baharın güneşine bırak kendini... Denizin mavisiyle yüzün gülsün... Seyyar satıcıların sesiyle biraz huzursuz olsanda, Kulağın martı seslerinde olsun... Adımların güneşle yeni ılıklaşan kumsala değince... Hafif bir dalgayla ayaklarına sevgim vursun.... Bir deniz kabuğu gibi... Avuçlarına al.... Kulağına götür... Sıcacık gülüşünün eşliğinde... Sana sevdiğimi fısıldasın... |