UTANSIN
UTANSIN
Yüreğim böylesi tutkunken sana Onu yazmıyorsa kalem utansın Kine ve nefrete hayranla bakıp Sevgiyi görmeyen alem utansın Herkes kalbi kadar iyi ve kötü Bırak o dünyayı hep kötü sansın Aynada sadece kendini gören Ayna kırılınca bir an utansın Sevgi var Yusufça hem Züleyhaca Bunu anlamayan soran utansın Kitaplar dolusu yazsan nafile Kuran’a bakmadan duran utansın Bir canı bir candan ayrı tutup da Sonunda yalnız kalan utansın Tüm güzelliklere bir kurşun sıkıp Haince canını alan utansın Haykırsam feryatla çırpınış ile Feryadıma sağır olan utansın Uzanan müjdecisi eli tutmayıp Hala bataklığa dalan utansın Necmettin Yiğit 04.11.2017 Esenler/İstanbul |