GECE KÖRLÜĞÜ
şiir yazanın
güzergahı mı olur ? tezgahı mı ? yerden göğe kadar düş terennümüdür zihinde tasarlanan karanlığı parsellerken ay ve yıldızlar aklın ucubesinde hasret yüklenir zaman zeban hasret yüklenir utanır aman acıların mantalitesinden aşka tutulana hüviyet mi sorulur ? yokuşlara sorun tık nefesimi uçan kuşlara ben söyleyemem yerim sensizliğe tutukluysa vaveylalar attığım duygu yoğunluğudur gece körlüğü |