Laf bize düşmedi ki. bizde ses etmedik
Bir biz eksiktik onca insan telef edildi.
Okul sisteminden tut, iş hayatına kadar
Herkeste bir vezirlik ayağında emekçi
Ayaklandık sanırken asfaltta emekledik
Mezarlığın kaçıncı yılında gelir bu emeklilik
Aşk mı aradık, paramı hiç bir şey belli değil
Anca sustuk uzanan ele boyun eğdik, sefillik..
Yazılanı yaşamak kaderdi ama masallar gerçekleşti
Gerçek olanı kabullenmek değil bizim hedefimiz
Yaşanan masalın sonundaki mutluluğu arar gözlerimiz
Hangimiz kavuştu söylesin ki, ölmeden yaşadık diyelim..
Ölmeli yaşanan cehalet ki, görmeli insan ne halde
Gösteri değil tüm olanlar, gölgem bile saklanır biçare
Gönder gelsin alıştık artık bizimde görevimiz tehlike
Göz görse de yalan denen hikayeyim belki de..
Bak doğduğum seneden hesap et ki, kaç sene?
25’imdeyim yazdıklarımı unuturum gündüze
Bunca şeyi taşıyacak ne edindim kendime de
Bunlar benim yüküm değil, hamal kaldık vezire
Bitmeyen bir borç edindim ve hiç bir şeyim yokken
Hiç bir kimse sormadı, nereye gidiyor gelen
Ne yiyorsun, gece yatarken seslenmez mi miden
Paranı yedirdiklerinden kim düşünür söyle..
Karmakarışık bir hayattan kalan 1 yığın toprak
Kime güven, sarıl, tutun, ağlayacak omuz yokta
1 saniyesine hükmedilmeyen hayattan beklentin ne desen?
(O) görüyor ve bekliyor, zamanı var paşamm...