anne gazelişiir kışın gün dönümünde annemin pirinç yıkayan ellerini yorgun düşmüş ayak bileklerini hatırlamaktır ağlayarak uyanmaktır uykunun en derin yerinde yıkılmış kalbini kaldırmak için bir sütunu inşa etmektir tek başına şafak vakti buz gibi bir havada sağlam bir temel taşı titrerken mezarında tüm varlığınla ısıtmaktır pencerenin çıplak köşesini kokuşmuş suları pişmanlık duymadan boşaltmaktır ortalık yere kirli sokakların akça pakça evlerinden küçük çocukların iri gözlerinden zamansız dökülen yaprakları toplamaktır -ellerin titreyerek hulyaperest (altımayısikibinonaltı) |