Her zamanki yerinde hep orda beklerdin
Bitmeyen sabırla,
Daracık, kanatlı pencerenin ardında
Gözlerimde kaldı;
Işıltılı, yorgun gülümsemesi annemin
Sürüp gider içten içe
Biriktirsede ağrılarını,
Şikayet etmezdi, duyduğu özlemi
İstemiyorum hiç açılmasını
Üstü örtülmüş hatıraların
Herbir köşesinde sen vardın annem

İçime bıraktım yutgunmalarımı
Dizlerinde ağlama ihtiyacı duyuyorum
Bilmiyorum;
Annesiz bir dünyada nasıl yaşanır
Buğulandı gözlerim sesinin şefkatinde
Anlatacaklarım çok, cümlelerim uzun
Hikayeler biriktirdim sana anlatacak
Hasretinle yaşlanıyorum,
Senden uzakta annem

Dünya başıma yıkılır sandım
Senden ayrılınca
Hayat erteledi hep kavuşmamızı
Tarifsiz mutluluklarım yağmalandı
Arta kalan sevincim yaşanmamış
Tutunamadık, yol ayrımında annem

Hesaba çekiyor insan kendini
Adını koyamadığı çocukluğun
Geçmişe sürükledi,
Bakarken;
İsmi unutulan fotoğraflara
Boğazıma düğümlenen sonsuz hüzünle
Hatıralar gelip yerleşecek
Açtığım her perdenin ardında
Bir göz bulacağım bana bakan
Çocukluğumu yaşadığım bu ev
Bıraktığın gibi annem
Öylece bakıyorum duvardaki fotoğraflara
İlişir gözüm oyuncaklarıma
Saklayıp durduğum eşyalara
Kaçamak göz ucuyla
Süzdüm, uzaktanda olsa
Hatıralar yazdığım defterleri
Kendine çağırıyor yine anılar
Seni düşünürken, sana gelemiyorum annem

Gökyüzünde öbek öbek bulutlar
Bir yerden çıkıp geliyor hayallerim
Sarı yazların güneşinde
Gökyüzünü çektim içime
Mavi göklere bakarak
Koynunda uyuyorum, rüyalara dalarak annem
           M.Can