VEFASIZLIKLAR HEP BENİ BULDU
Bir selam bile göndermez oldular
Kapım onlara hep açık olurdu İyi günleri unutup kötü oldular Vefasızlıklar hep beni buldu Bir zaman yakındılar şimdilerse uzak Ben onlara hayat kurardım onlarsa tuzak Hep omuzlara alınırdım şimdilerse kızak Vefasızlıklar hep beni buldu Yokluk beni günden güne kuruttu Bütün güzellikler bozulmaya yüz tuttu Sevdiklerim hepsi birden unuttu Vefasızlıklar hep beni buldu Yüzüme gülerken kuyumu kazan Bahtımın kaderini sanki o yazan Bildik yaşantımı dağıtıp bozan Vefasızlıklar hep beni buldu |