Çocukluğumu arıyorum -1-
Çocukluğumu arıyorum -1-
40,50 23 Nisanı bekleyip En fazla 250 simit satıp 3 bin lirayla hayaller kurmaktı mutluluğumuz Sabahlamayan gecelerden sıra beklerken Un çuvallarını yorgan yapmaktı Yemekliğimizi yemeğe kıyamayıp Susamlarıyla yetindiğimiz Bayatlayana dek satamayıp Kedi köpeklere ve Parasız çocuklara verip (’sizden gevrek alacaktık ama susamları kirlettiğiniz için almıyoruz’ deyişlere inat Oysa biz dökülen susamların heba olmasını istemezdik) Zabıtaya yakalandık dememizdi Apé Sadıkı kandıran haylazlıkla Daha çok kandırıldığımızı algılayamadan 1 kamyon kömür 1 at arabası odun taşımaktı 4.kata On paraya bir aferine. Şu kavgalarımızdı belkide Rintitinin plastik topuyla Futbola dadanmaktı Mahalleler arası turnuvalarda Kan ter içinde kolasına maç yapmaktı Kola şişelerinin bizi nereye sürüklediğini bilmeden En büyük ödül bir kilo baklava Göz hakkı için bir dilim çalmaya kalksak Ferman çıkarırdı DEVLET oğluna Kendinden çalınanları görmeden delip Korkardık pastahanelerden geçmezdik. Yada Xalé Hemonun Bağışladığı arsaya cami yapıldıktan sonra Satıldığı yalanıyla kahkahalarda boğulmaktı İşgal edilenlerimize inatla Ramazan davulcularının sokaklarını işgal etmekti Erkenden davul çalıp ’Sahura ahaliii’diye diye Mıço işte bildik haylaz çocuk neşesi... Sabah her sabah büyüdük Ten bizi terk edene Ruhumuz işgal edilene dek Televizyon doğdu Hücrelerimizde bayram Söyleyememek başladı Utanmak doğalımızdan Kendimizi inkar Bulmaya çalıştığımız hayatın tıpası çekileli Gecelerin gündüzleri öldürdüğünden çok olmuştu Bir işgal düşüncelere darbeler indi Ülkemde tutsaklık başladı Kendini ifade yasak Dedelerimizin uğruna öldüğü topraklarda kan ve esaret Medeniyet tasmaları dolandı hayallere ve Üniformalar boşaldı yerden göğe Tanrı inzivaya çekildi Zaten hiç çalışmamıştı Bizleri beslerken Annelerimizi öldürme emirleri verdi iç güdülerimiz Kendimizden doyan zebaniler doğurarak Onlar doymazdı Sömürü İstila bitmezdi.... Welat... |