SUSTUM

Yağmurlar ağladı yalnızlığa
Kirpikler boğuldu gözyaşlarıyla
Yürekler kanıyor çaresizliğe
Sustum artık ben dünya ahvaline

Kime ne murat verdin ki söyle
İnce ince seçip eledin böyle
Kimler mutlu kimler mutsuz niye
Sustum eşit davranmadığın halime

Ah kader bize nettin neyledin
Çaresizliklere bizi siper eyledin
Zalimlerin elinde oyuncak ettin
Sustum gidişatın ben böylesine

Dünya toz pembe biz mi görmedik
Gönlümüzce sevip murat almadık
Gözyaşlarıyla nice çorakları suladık
Sustum boşa giden umutlarıma

Yüküm ağır eksilmedi bir bir arttı
Mizana koydum hep ağır tarttı
Azrail geldi yüzüme şöyle bir baktı
Sustum yaşayan ölüsün gereksiz dedi

Rüya olup önüme dizildi zebaniler
Sorular sorup beni sınav ettiler
Aşk ateşi yakmış geç cennete dediler
Sustum sensiz cennetin cehennemine

Feriha Aydosoğlu