Çanakkale savaşı ne öyküler barındırıyor içide, bilip, bilmediğimiz. Tıpkı bu öykü gibi. Ve okudukça her mısrasında gözlerim yaşardı hocam. Bizler öylesi manevi duygularla büyütüldük ki bir karış toprak için canımızı hiç tereddütsüz verecek kadar hem de...
İşte bir medrese hocasının öğrencilerine geçirdiği duyguyla gözünü kırpmadan savaşa giden bir öğrenci kafilesi henüz daha çocuk yaşta. Rahmetli benim dedem de bir Çanakkale gazisiydi hatta burada hikaye bölümünde paylaşmıştım yakın zamanda, Çanakkale şehitleri anısının kutlandığı gün. O da çok gençmiş yirmili yaşlarda ne yuvasını, ne de canını hiçe sayarak, hiç düşünmeden soluğu Çanakkalede almış ve savaşta gazi olmuş, iyileşince evine döndüğünde hamile olan eşi doğum esnasında vefat ediyor ve ikisinin de ölüm haberiyle karşılaşıyor. Yani demem o ki kimler ne ödünler verimiş vatan aşkıyla... Allah'tan hepsine rahmetler diliyorum. Tüm şehit ve Gazilerimizin ruhları şad olsun.
Size de kaleme alan bu duygu dolu hakayeniz için çok teşekkürlr ediyorum. Var olunuz hocam. Sonsuz saygımla...