Geceden tarlayı iyilik eksen...
Sabaha bırakır bor insanoğlu.
Derdine katlanıp kahrını çeksen...
Yine görür seni hor insanoğlu.

Yan gözle şapkanın altından bakar !
Fırsat ver başına kör çivi çakar !
Islak bedenini üfleyip yakar...
Ateşten çok öte kor insanoğlu.

Sen istersin ki o huzura ersin,
Art niyet beslemez dostumdur dersin,
Fazla güvenirsen ayvayı yersin...
Eder yüzünü mos’mor insanoğlu.

Kul başka bir kula verir mi cefa ?
Cefada arar mı zevk ile sefa ?
Olmalı mı diye beşerde vefa...
N’olur bir bilene sor insanoğlu.

Kuru ekmek yeme tostun ardından,
Seccade arama postun ardından,
Kalkıp gidince dost dostun ardından...
Etmez dedi kodu şor insanoğlu.

Cumali der düşün nere koşarsın ?
Komutan dururken ere koşarsın,
Belaya, günaha, şer’e koşarsın...
Aklını hayıra yor insanoğlu.