İNSANLARI KARDEŞİM, İNSANLARI
Umutsuz değil, karamsarım biraz, üzgünüm
Her gün her yerden çığlıklarını duymak dünyanın!.. Umutsuz değil, karamsarım biraz, üzgün Görüyorum, yıldızlar geceleri dünyamıza ağlıyor Hiç bilmediğimiz yerlerde, Özgürlük esir düşmüş çığlıklar atıyor!.. Üzgünüm, karamsarım biraz, savaştan korktuğumdan, Ölmekten, savaşmaktan değil uykularından, Uyanmamalarına korkuyorum, Anne karnında uyuyan çocukların Bombalar, üzerlerine kan sıçramış bombalar Hiroşima’da, gözlerimde her gün patlayan bombalar Bir de açlığı yok etmek için patlasalar!.. Açlık pahasına bomba yapardım o zaman! Her yerde durmaksızın bombalar patlıyor!.. Çok uzaklardan kiliselerin çanları kulaklarımı yalıyor Günahkârlar uykularında günah çıkarıyor Günah şehirlerinde sesi yükseliyor ezanların Her yerde durmaksızın bombalar patlıyor!.. Neredeyse ah neredeyse öleceğim Açlık diyorum dostum açlık Açlık nedir bilirim, günlerce açlık da çektim Ama dostum aç’lık diyorum, Bu bizimkisi açlık değildi!.. Biliyorum, kardeşlerimiz açlıktan kıvranıyor Ne olmayan yemekleri karınlarını doyurur, ne hürriyet - Dostum açlık değildi, bizimkisi açlık değildi!.. - Duyuyorum, bir çocuk annesinin kucağında ağlıyor, Annesi ölü. Aç değil, açlıktan habersiz değil, annesi ölü!.. Yetmez mi dostum öldüğümüz, öldürdüğümüz? Neden durduğu yerde durmaz bulutlar, göz yaşlarını, Bize bırakarak kaçar, neden? Dayanamaz dostum dayanamaz, Ölüm görmeye... Neredeyse ah neredeyse öleceğim Kötü şeyler anlattım dünyadan, Ama bekliyorum iyi şeyler anlatacak günleri de, Bekliyorum umut içerek su diye Yıldızlar da bekliyor, ağlayarak bekliyor, bulutlar kaçarak... Gözyaşlarını kaçarak döküyor. Ellerindeki kelepçeyi özgürlüğün biz insanlar açacak Aç kardeşlerimize dostum, aç kardeşlerimize açacak Kimisi özgürlüğe kimisi bir parça ekmeğe aç Karınlarını kardeşlerimizin biz insanlar doyuracak - Gerekirse aç kalarak - Güneşin önüne siyah perdeler çekenler Onlar ki karanlık mezarlarda çürüyecekler! Sizlere söylüyorum bembeyaz kuşlarla Haber salarak Karanlığın içinde her zaman Bir ışık vardır, Karanlık ışığın önüne çekilmiş Güçsüz bir duvardır. Lâkin delileri var, çıldırmışları var karanlığın, Onlar ki; karanlık mezarlarda çürüyecekler!.. Duvarlar örenler de var önüne ışığın!.. Biz ki; o karanlığın içindeki Işığa gideceğiz... Ve insanları kardeşim, tıpkı bizim gibi insanları Işığın içine yanımızda götüreceğiz!.. İnsanları kardeşim, insanları... |