Ölüme sunulan bir ceset gibiyim.
Yardım edin.
Kimsesizliğim ,çaresizliğim hatrına,
yardım edin.
Aynalara bakmaya korkuyorum.
Hiçbirinde kendimi göremiyorum.
Hiçbir kuyudan çıkamıyorum.
Kaybolmuşum.
Yürüyen ceset gibiyim.
Adımlarımı bile duymuyorum.
Tutunacak bir asa buluyorum,
onu da kırıyorum.
İnsanlar bin çeşit gönle talipken,
ben bulduğum her gönlü biçiyorum. Hangi güne mecburum,
hangi yola yolcuyum,bilmiyorum.
Sadece yürüyorum,eziyorum,kırıyorum, yıkıyorum ve sonunda yanıyorum.
Yardım edin .Bitiyorum...
(YEP) Yusuf Erhan POLAT