14.7.1997 tas kısığı ilk soylenis tarihi
.30.6.1996. Akviran Çarsak koyu/ Bâlâ/Ankara
*
Bir surgun sebebiyle 6 yil oturmaya mecbur edildigim Ankara’nın Bâlâ ilcesinin Akviran Çarsak koyun de yazdığım bu şiir aslın da hayat’ım da bir milad dir
*
İyi ve hos zamanlarda etrafimi dolduran binler
Zor gunler geldiginde bir anda yok olmuşlardı.
*
Hatır dahi sormazlar dı.
Hatta cok sevdigim cocukkarıma her birine eriksin 696 lar aldigim halde açtığım telefona dahi cevab vermiyor lar di.
*
Aşağıdaki şiiri yeterince anlamak icin bir çile yaşamak gerekir. Bir çile hayatının sahibi olmak gerekir
*
Siz hayatiniz da hic tum sevdikkerinuzden soyuldunuzmu hic ...? Allah cc korusun benim bile tuylerimi yeniden ürperti yor tatmama rağmen
*
Oysa beni çok sevdik lerini zanneder dim.
Onlar ki oksür se o öksürüğü kesmeden uyuyamadık larimdı lar.
*
Çöl sessizligine bürünmüştü hayatim
Edeta çöle düşmüş Mecnun misaliy dim
*
Bazen islah olmaz nefis lerin terbiyesi böyle acı hadiseler ile mümkün olur.
Hele biz gibi mana yoksullarınin bağnaz nefislerinden Allah’a sığınmak gerekir
*
Alimleri saymayan
Velileri dinlemeyen o zalim nefsim birden bire kendi kendine vaiz kesilmişti adeta.
*
Bu şiir o gunku acılar yaşanırken yapılan kendi kendime konuşmalar dan sadece kısa bir kesit .
*
Bu şiir den sonra tüm den dost ahbab arkadas listelerim silinmiş..ti.
*
Bir topluluk bir kitle insan imtihan edilmişti
Ve hic kimse kazanamamıştı.
*
Kalin zincirlerle bağlandık larım dan çarki felek çekip koparmış tı ..zincirlerim den cok acıklı boşanmıştım.
*
Gönül den yaralanmıştım ve bu ikinci yaray dı.
Üçüncüyü kaldıracak bünye ye de sahip filan değil idim ama nasıl yaşaya biliyorum hâlâ şaşıyorum.. tabi yaşamak denile bilir ise...
*
Esasen bu ilk yara da degil di zaten 1992 de yarali mahlas’ım olmuştu ..
*

O gunden sonra o eski dostlara bir daha iltifat etnmedim.... Meyil de etnme dim...
*
Onlardan sadece kendilerinden kötü söz ulaşmayanlara yuz verdim .
*
Onlardan arsiz ca yuzsuz ce yaklasanlari kovmadim ama değerde vermedim.
İnciten sözlerini cok duymuştum
*
Hesab sormanın kazanımı yoktu ve ben düşünen insandim
*
Önüm de yep yeni ama boş ve yalniz bir hayat başlamıştı .
*.
Cunku ev halkını da silip atmıştım
Bir dahada beraber olmadik yabancılaşmış tik
Adeta bit hayat tamemen silinmisti ; bu şiirle...
*
Yillar nelere sahit olmus nefis insanda iken.
*
Dil ve nefisin kainat içindeki en tehlikeli iki düşmanım olduğunu bu şiiri yazar iken ağlayarak ogren dim.
Ne tuhaf degilmi ben benim en bagli ogrencim idim.
*
Sizi siir ile baş başa bırakıyorum.
Umarim begenirsiniz
*
Edebiyat defterimiz de ki ; antoloji miz de buda bulunsun bakalım.



Mustafa Çoban
13.31.nisan 4.4.2021 erbaa ...

Vefa si yok gayri lerin
Gonul... dön.. gel.. gel Allah’a
Ayrılık yok daim sen’in
Gonul.. don.. gel ...gel Allah’a
*
Hasret koyupta ağlat maz
Unutup seni al etmez
Birakip ta seni gitmez
Gonul.. don... gel... Gel Allah’a
*
Her guzelin hicran’i var
Şu omure ziyani var
Bu basimin ne gunahi var
Gonul dön gel gel Allah’a
Nolur dön gel gel Allah’a
*
Seni koyana can baş verme
Unuta’na kanlı yaş dökme
Öyle bir dirilki ölme
Gönül dön gel gel Allah’a
Gonul dön gel gel Allah’a
*
Karanlık gecelerin de
Bulunur daim yanın da
Hem gercek te hem hayalın da
Gonul dön gel gel Allah’a
Nolur dön gel gel Allah’a
*
Mecnun’u ol adını söyle
Allah Allah diye inle
Gör... Sonu nu sen seyreyle
Gonul dön.. gel .. gel Allah’a
Nolur.. don... Gel.. gel Allah’a
*
Güzellik te emsali yok
Vefa eder hem alı yok
Ölümü yok.. zevalı yok
Nolur dön gel gel Allah’a
Gonul dön gel gel Allah’a
*
Birak kiymet bilmeyenlerini
Daim senin olmayanlarini
Bir hatirinda sirmayanlarini
Gönül dön gel gel Allah’a
Gönül dön gel gel Allah’a
*
Kocayıp saçı dökülmez
Kuüs türüp ömrün sökülmez
Allah gibi güzel olmaz
Allah gibi yar bulunmaz
Allah gibi bir dost olmaz
Gonul... dön.. gel.. gel .. Allah’a
Nolur... Dön... Gel... Gel Allah’a
*
Yaralıyım yaram yeter
Binlerce yarada sen açtırma
Aglaya aglaya gonul
Nolur don gel gel Allah’a
Gonul don gel gel Allah’a