Beraber dinlerdik o içli şarkıları
Şimdi o eski tadı veremiyorlar bana
Gittiğin günden beri giyindim korkuları
Öyle öksüzüm öyle, yetimim inan sana,
Sen öğrettin gülmeyi ve ağlamayı bana..

Evden hiç çıkmıyorum perdeyi açmıyorum
Yokluğuna ne ışık ne de mum yakmıyorum
Delirdim sanıyorlar inan hiç takmıyorum
Öyle hasretim öyle, muhtacım inan sana..
Sen öğrettin susmayı ve dinlemeyi bana..

Resimlerine bakıp dirensemde ağlayıp
Küskün bir çocuk gibi kollarımı bağlayıp
Uykularımda her gün ismini sayıklayıp
Öyle kırgınım öyle, dargınım inan sana..
Sen öğrettin affedip ve sabretmeyi bana..

Kolum kanadım kırık ve hala aklım sende
Bilipte hallerimi koşarak gelmesen de
Sarıp yaralarımı teselli vermesen de
Öyle bağlıyım öyle düşkünüm inan sana..
Sen öğrettin sevmeyi ve beklemeyi bana.