Gece ve ben bir de yalnızlığım,
Yalnızlar sokağındayım bu gece.
Nöbet tutuyorum kendimce
Kaybolan yıllarımı arıyorum.


Yüreğim çırpınıyor çaresizce,
Aradıkça kendimi kaybediyorum
Yaşamın acımasız çehresinde
Etraf karanlık ve ürkütücü.


Sokak lambası bile kararsız
Işığını vermekte gönülsüz,cimri.
Yürekte bilemediğim bir sancı
Sanki o da yalnızlığıma yardımcı.


Sokağın sonunda bir ışık,
Büyüyerek bana doğru geliyor.
Bu bir çöp arabası olmalı diyorum
Arkadan bir de bekçi düdüğü çalıyor.


Anlaşılan ben yalnız değilim,
Ben,çöpçü ve de bekçi
Bu sokakta üçümüz de nöbetçi
Düşüncelerimden ayrıyor beni


Arka sokaktan gelen kadın sesi,
İşte bu sesle inliyor kır kahvesi.
Bir kadın ayrılık şarkısı söylüyor
Yüzüme acı bir tebessüm yayılıyor.


İşte o an seni hatırlıyorum,
Gözlerim yaşlarla doluyor.
Kendime mani olamıyorum.
Yavaş yavaş gün ağırıyor.


Sokakta ne çüpçü, ne de bekçi
Sabah ayazında bir ben kalmışım
Kim bilir daha kaç gece nöbetçi
Sensizliğime,çaresizliğime yanmışım.

Ametist