Kendi kendimi
Akrabadan yedim hayatın darbesini
Çok gördüm çok insanın kalleşini bakınca aynaya tanımıyom resmimi İnsan tanıyamıyor kendi kendini bir aralaya bilsem şu gönül perdesini Gördüyüm kötülük boğuyor nefesimi hangimiz doyurduk kendi nefsini bazen insan tanımıyor kendi neslini cehenneme gitsin böyle insanın şansı dört kardeşiz biri sahte hacı biri yalancı Çok akrabalar edindim çogu yedi yabancı kimi varlığıma kimi saglıgıma duacı |