Çanakkale Destanı BOMBASIRTIÇanakkale Destanı’ndan BOMBASIRTI Vakte şehadet eden yıldızlar Parlak mı parlaktı Hava aydınlık bir deniz gibiydi Berraktı Bombasırtı kana doydu ateş aktı Kan barut ve ateş artık topraktı Toplar mitralyözler Bombasırtını yaktı Bombalar mermiler şimşekler gibi çaktı Yıldırımlar gibi düşüyor art arda şarapneller Şarapnel parçaları deliyor yeri Göz açtırmıyor bir an olsun düşman ateşi Doğmuyor güneş doğmaya fırsat yoktu Gökyüzü düşman ateşinden kan kesilmişti adeta Yeryüzü cehennem kesilmişti baştanbaşa Alev alev yanıyordu boydan boya bütün alem Kıyamet kopuyordu o gün Bomba Sırtı’nda Gel gör ki Bombasırtı’nda kahramanlar vardı Onlar Hayata kanmamış ölüme susamıştılar Aşkla kanatlanıp ölümle yarıştılar Bombasırtı’nda Kahramanlar yaşıyordu ölmeye hazır Mekan tutmuştular ölüme nazır Hayata doymamış ölüme acıkmıştılar Düşman göz açtırmıyordu bir saniye bile Ama kahraman asker aldırmıyordu hiçbir şeye Meydan okuyorlardı ölüme bile Hayata meydan okuyordu her biri Koşuyorlar ilerliyorlar atılıyorlar düşman üstüne Atıyorlar göz kırpmadan ateşlerin üstüne bedenlerini Atıyorlar kendilerini korkusuzca alevlerin üstüne Atıyorlar kendilerini Kan kusan Ölüm kusan Mitralyözlerin üstüne Ölümlerden ölüm beğeniyorlar Ölümlerden ölüm beğeniyorlar Ama asla korkmuyorlar yılmıyorlar vazgeçmiyorlar Hayattan geçiyorlar ama savaştan geçmiyorlar Her biri dönüşüyor vahşi bir kaplana Düşmanlarına ölüm saçan vahşi aslana Pervasızca korkusuzca yılmadan Ölüme aldırmadan Aldırmadan ayrılmaya Yardan anadan serden Aldırmadan ayrılmaya Vatandan Pervasızca atıyorlar kendilerini ölüme Dillerinde Kuran kalplerinde iman Son sözleri Allah olarak Ölüme koşuyorlar dönmemecesine Allah Allah diyerek coşarcasına Ölüme gidiyorlar koşarcasına Bir görünmez sevgiliye kavuşurcasına İmanla aşkla koşuyorlar Ölümüne koşuyorlar Birbirleriyle yarışıyorlar Cennet bahçesine girercesine Ahmet KEMAL |