Bir istanbul sabahi
cuma cuma gunu seher vaktinde
Mustafa Çoban..
30.7.2006 Akyazı
Cmt.

Hazin nida lar minareler den
Yayılır zeminü asuman çınlar.
Dörtbir yan hercü merc içinde yanar.
Sevinir sahibinin ihsanlarin’a

Önce tiz bir nida gelir göklerden
Uyanır yer yüzü renkli düşlerden
Hakiki hayata kavuşan ruhlar
El Bağlar aşk ile Mevlalarına

Sabahlar;sevdalarin coştuğu andır
Sabahlar sevenin koştuğu an dır
Sabahlar ruhlarin uçtuğu andır
Mutlu bir gönülle mevlalarina

Bu mutlu ruyalar yalan olamaz
Bu aşku sevdadan kalan ona maz
Devreder semalar bir an duramaz
Akışır hayretle Mevlalarına

Bunca derdim ile ben bile yandım
Berrak serin sudan bir abdest aldım
En ön de cemal’e muntazır oldum
Alemin taptığı Mevlalarına

Oysa neyim yok ki derdin türünden
Ayırdı gönlümü matem tülünden
Bu kudsi çığlıklar sevda ilinden
Çağırır mecnunları’ni leylalarina

Yoklar ki diyemedim kuse bilipte
Olmaz ki demedim cüret edipte
Gönlümden her derdi siliverdimde
Sessizce iliştim aşk saflarına

O veli hicaz da bu İstanbul’da
Şu aşık Yemen’de bu Pakistan’da
Aglarken bir mumin sabah Lübnan’da
Sessizce ağladım Mevlalarına

İşte budur iman işte budur aşk
İste bu insanlık.İşte budur meşk
Gonlum’de bulunup her mümine köşk
Gonlun de bulunan mevlalarina