Mem-û Zin /Ahmed-i Hani’nin eseri.Bir aşk hikayesi..Esinlenmiştir.

Ben Fırat’ın oğlu.
Bir ikindi sonrası,
oturdum söğüt dibine.
Yudumlarken çayımı,
seyre daldım aşkım Dicle’yi.
Bir aşk daha var ki dolaşır dillerde,
Mem-û Zin.
Oturduğum yerden;
reyhan ve gül kokuları alırken,
aşkı hissettim derinlerde.
Herkes tanır Leyla’yı,
Zin’in derdini kim bilir?
Bilirse Dicle bilir,Fırat bilir.
Ey sevda yanığı Mem,
Zindanlar çürüttü seni.
Gördüm seni de; yeşilli ,
sarılı ışıklar içinde.
Ağla sen Zin,
zindan köşelerinde.
Bahçivanın toprak olmuş,
bahçende açar mı gül?
Düşündüm şimdiki sevdaları.
Ucuza aldık,ucuza sattık.
İflah olmayız gayrı.
Korkmuyorsak kaybetmekten,
aşkı tatmamışız demektir.
Ben Fırat’ın oğlu.
Gördüm sevdayı,Dicle içinde. (YEP)